som e' skadeskøtin' kråke.
Fekk seg e' teve tå fortida,
som snek seg innpå frå en kant
den itte visste om.
Er full best å ta turen
inn i framtida alene.
det kjem ingen mårrå mer,
mørket ligg altfor tungt
innover søndagsnatta.
Fjella veks,
oppover og innover,
stenger lyset ute,
sola står før lågt,
sjøl om det er sammar'n.
Med hender i fanget
sitt'n gjømt
i detta.
Med svart sorg,
blir dag og natt like.
24.5.14 WenChe
Foto: Wenche Myrvang Tangen |
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar